Bu Kylie Başka Kylie...

     Her sanatçının kariyerinde mutlaka bir albümü daha özeldir. Müzikal açıdan, sözler bakımından, sanatçının onu desteklemesi açısından mutlaka bir 'en kişisel' albümü vardır. Madonna'da 'Ray Of Light', Beyonce'da 'I Am... Sasha Fierce', Rihanna'da 'Rated R', Hande Yener'de 'Apayrı', Sezen Aksu'da 'Deniz Yıldızı' ve Nazan Öncel'de 'Göç' albümlerinde olduğu gibi... Kylie'nin bu 'en kişisel'i ise 'Impossible Princess' albümüdür. Kime göre tabi ki bana göre :) Bu albümden öncesi ve sonrasında Kylie asla bu albüm kadar yoğun, derin ve içten şarkılar yapmadı. Müzikal açıdan da bu böyle. En azından o tadı ben yakalayamadım. Albümü baştan sona dinlediğinizde sanki bu 'Kylie' değilmiş gibi hissediyorsunuz eğer öncesinde 'Fever', 'Body Language', 'X' ve 'Aphrodite' albümlerini dinlediyseniz. Şahsen bende öyle oldu. Kylie'nin ilk dinlediğim şarkısı 'Confide In Me' olmasına rağmen o şarkının bulunduğu albümü araştırmadım. Direk o zamanlar ki son albümü 'X' ile başlayıp öne doğru keşfetmeye başladım.

     Kylie diskografisi biraz tuhaftır. Bakarsınız bir albüm şahane olmuş, ama öncesinde veya sonrasında ki albümü beğenmezsiniz. Aslında bu tamamen Kylie'nin 'Impossible Princess' albümünden sonra "siz ne anlarsınız kişisel albümden, alın size disko hitleri" ! kaygısına düşmesinden kaynaklanıyor bence. X albümünün de pek beğenilmemesiyle ki bunu da anlamıyorum gayet dolu bir albümdür halbuki X, neyse konuma döneyim Aphrodite gibi her şarkısı hit olma potansiyelli bir albümle karşımıza çıktıktan sonra yine böyle 'kişisel' bir albüm bekliyorum Kylie'den. Diskografisinin en şahanesi 'Impossible Princess'e dönecek olursak;  albüm gerçekten Kylie'nin bu zamana kadar yaptığı en harika şey. Tabi 'Confide In Me' şarkısını saymıyoruz. :) Her şarkı ayrı bir dünyaya açılıyor ve sizi alıp hayaller kurmanıza yardımcı oluyor.

       Too Far ile açılış yapılıyor ki öyle bir şarkı ki en depresif hallerimde inadına bu şarkıyı dinleyip 'Çok fazla, çok sert, çok uzakta' diye çığlıklar atıyorum. Cowboy Style ile daha derin bir yolculuğa çıkıp Kylie'nin yakalamaya çalıştığı 'indie' tadını hissedebiliyorum. Ve ilk klip şarkısı Some Kind Of Bliss; kısa film tadında ki bu klibi izleyince heralde bir filmin soundtrackinde kullanıldı. Klipte çekmediler filmden görüntüler içeriyor dedim. Ki yanılmışım, ne bir soundtrack için kullanılmış, ne de o klip bir filmin karesi... Kylie'nin oyunculuğu da harika imiş. Veya albümü o kadar sevmiş ki herşeyi içinden geldiği gibi  olması gerektiği gibi yapmış.

     Did It Again de klibi harika olanlardan... Klipte 4 Kylie görüyoruz. Aslında  klipteki Kylie'ler medyanın Kylie'ye dayattığı böyle olman gerekiyor saçmalıklarına okkalı bir cevap. Tabi anlayana. Sonraki şarkı Breathe ile oturup dinlenmemizi amaçlamışlar ama bu şarkı da tam kareokelik bir şarkı. Altta müzik çalacak sizde breathe, breathe, it won't be long now diye eşlik edeceksiniz. Ve geliyoruz albümün en dipte gibi duran ama en samimi şarkısı Say Hey'e. Gerçek bir dans parçası ama öyle bildiğiniz 'Spinning Around' gibi birşey değil. Zaten bu albümün diğer Kylie albümlerinden farkı hiçbir albüme benzememesi. Müziğiyle, duruşuyla her bir şeyiyle ayrı bir tat, ayrı bir şahane. Ve  sırada keşke kliplense dediğim Drunk ve I Don't Need Anymore var. Indie ve elektronik karışımı bir tarzın iyice hissedildiği bu şarkılarda bir serzeniş yapmamak elde değil. Jump ve Limbo da ise Kylie'nin hiçbir şarkıda rastlayamayacağımız sert hali, güçlü vokali var ve sizi ilk dinlediğinizden itibaren ele geçiriyor. Through the Years ve Dreams şarkılarında ise daha sempatik bir Kylie vokaline rastlamak mümkün. Kesinlikle ticari amaç güdülmeyen bu albümde Kylie yapabileceklerinin sınırlarını zorlamış. İçten, samimi ve doğal bir Kylie görmek isterseniz diğer Kylie albümlerine ara verin ve Impossible Princess'i dinleyin. Sizi içine alacağına ve rahatlacağına eminim. Pop müzik veya Kylie dinlemeyenler bile bu albümü sevecekler. Pop ve Kylie sevenlerin pek ısınamadığı gibi asıl ısınan Kylie'nin dinleyicilerinin dışındaki kişiler bence.